HEUVELLAND 4 DAAGSE 10 - 13 Augustus 2017

Beste volgers, vrienden en familie

Misschien willen jullie mij blijven volgen maar misschien ook niet. De keuze blijft bij jullie want de opzet van het blog was in eerste instantie mijn Camino.

Het zou er ook bij blijven totdat mensen mij vroegen naar mijn laatste wandeling in augustus. Waarom staat die er niet op? Ik dacht wie wil die nu weten en ik had al zoveel fotos op facebook gezet. Maar er blijkt interesse te zijn.

Na mijn CAMINO is wandelen mijn passie geworden. Wandelen maakt mij stabiel, rustig en gelukkig, het heeft mij bevrijd van mijn zware rugzak van het piekeren en enorme verdriet, pijn en depressiviteit van verlies van mensen die mij lief waren de laatste jaren. Er is niets vrediger en mooier dan de natuur en daarbij doe je goed voor het lichaam. Als iemand nu aan mij zegt ... ik voel me niet goed ... dan zeg ik dat het beste medicijn voor lichaam en geest wandelen is. (als degene dat natuurlijk nog kan). Je geest schakelt uit. De natuur is HET medicijn en dat is gratis en ligt voor het oprapen. Take it zou ik zeggen!!!

Mijn volgende doel was de Heuvelland vierdaagse lopen. Een mooi en groots evenement geregeld vanuit wandelvereniging Vilt dat ieder jaar plaats vindt en start vanuit Berg en Terblijt. Mensen uit heel Nederland, Belgie, Duitsland en zelfs Frankrijk lopen mee. Je kunt 7, 14, 21, 28 en 42 km per dag lopen. Ik kies voor wat ik altijd gewend ben te lopen. 14 kilometer per dag, dat is mooi en zo kun je genieten en zien wat om je heen is.

Dit jaar bestaat de Heuvelland 4 daagse 30 jaar en daarom hebben ze leuke gratis entrees ingebouwd, grotten, kasteeltjes enz. Enkele dagen regende het extreem veel en de routes moesten wegens gevaar van uitglijden deels worden omgelegd. Maar ik moet zeggen ... iedere dag was voor mij een feestje. Ik besloot om alleen deel te nemen. Het voordeel is de vrijheid om anderen te benaderen en zo snel te lopen als je zelf wilt en te praten of te zwijgen wanneer je wilt en ik heb de rust om fotos te maken;) Ik heb genoten van de regen, het baggeren, de doorzetters om me heen en het gevoel zelf een doorzetter en sterk te zijn. Mooie mensen leren kennen. Niemand was sjagrijnig door het weer en aan het einde van iedere dag was er een feestje in de tent. Ik vind het een aanrader en volgend jaar staat al gepland in mijn agenda en ga ik weer.

DAG 1.       13,4 kilometer

Berg en Terblijt - Bemelen - Scharn en Retour

Het regende die morgen en ik had mij niet van te voren ingeschreven dus ik kon nog beslissen of dat ik zou gaan of niet. Maar ik zou en moet gaan, niet nadenken want ik weet dat ik spijt zou krijgen als de zon ook maar even zou gaan schijnen de komende dagen. Bewapend met regenkleding, reservekleding en mijn trekkingstokken ging ik op pad. Ik was een beetje emotioneel. Daar ging ik weer op reis, alleen op avontuur.

Bij cafe Het Vöske in Berg in Terblijt inschrijven en hoppa op pad. Het was afzien omdat ik iedere dag rond 10 uur vertrok en al mensen om 7 uur smorgens de weg hadden bewandeld en diepere modderpaden hadden achtergelaten. Maar dank zij mijn stokken kon ik goed mijn evenwicht bewaren en ik leende ze dan ook vaker uit. Mensen vielen, ouderen ploeterden en sommigen op witte gympies konden het wel vergeten na enkele meters. Maar heerlijk dat doorgaan. Ik had enkele vergezichten en zag grotten in de mergel. De typische bodem voor die streek. Na ongeveer 3 km krijgt iedereen een appel of banaan en In het gemeenschapshuis van Bemelen en bij de voetbalclub van Scharn hadden we pauze. Pauze is iedere 7 km. Ik leerde onderweg Ann uit Maastricht kennen. Ook alleen. We zijn de tweede helft samen gelopen en hebben daarna een biertje gedronken in de tent. Een pracht dag.

DAG 2    15,4 kilometer

Berg en Terblijt - Sibbe - Valkenburg - retour

De vorige dag nog de wasmachine laten draaien en de schoenen van de modder bevrijd. Nu weer alles aan doen.

Vandaag Ann gemist. Ik was iets later. Het frietje was die nacht niet goed gevallen. En Ann had de bus gemist. Onderweg bij de pauzes ook niet getroffen. Maar... we gaan ervoor. Nog 7000 andere mensen om te ontmoeten. Ik was niet snel vandaag en best wel n beetje moe. Het was alsof mijn benen niet in marsh pas liepen maar mijn benen voor mijn lichaam liepen..dus alsof ik erachteraan kwam. Op weg naar Sibbe de eerste rustplaats. Er zat bij het Landalpark een flinke klim in maar ja wat wil je.. het is de Cauberg...Effe een break bij Landal een lekkere koffie en daarna na 1 km een stukje vlaai bij het kasteel in Sibbe. Een mooi verborgen kasteeltje. De zon kwam door nadat het regende smorgens. Even op de binnen hof genieten. Daarna op weg naar Valkenburg. We mochten gratis op de ruine. Ik heb rustig op het bankje gezeten, wat gepraat met mensen en gekeken over Valkenburg. Daarna terug naar Berg en Terblijt langs de mooie Geul. Ik twijfelde even. Ik kon ook de huifkar nemen, die zat in de 7 km tocht.. maar ik dacht. Miranda niet sjoemelen en door. Ja door de berg op want de Cauberg af is ook weer op alleen via een andere route. Maar ik heb weer twee leuke restaurantjes ontdekt en een hoop groen. Aangekomen in Berg en Terblijt heb ik nog op een terrasje gezeten bij een ook alleen lopende mevrouw.

Deze dag was voor mijn gevoel de langste wandeling, alsof ik 20 in plaats van 15,4 km liep.

Ik stelde die dag vast dat de meeste wandelaars toch wel ouderen zijn en meer vrouwen dan mannen. Ik denk zelf dat dat komt omdat de jongeren en mannen misschien nog wel van snelheid houden als ze sporten zoals fietsen of running.

DAG 3   14,9 kilometer

Berg en Terblijt - Margraten - retour

De meeste regen valt vandaag ... maar ik ben bewapend met regenjas, dus naast mij. Eerste 7 kilometer met Annie gelopen. Annie liep ook alleen en dit jaar liep ze voor de 24 e keer. Ze had een sterke actieve pas maar dat beviel mij wel omdat ik de dag ervoor geen sterke pas kon opbrengen en nu trok me even iemand mee. Na de pauze in Margraten hebben we besloten alleen verder te gaan. Zo kon ik nog wat van t landschap genieten en fotos maken en... weer andere mensen leren kennen. Op de fotos zie je ook Piet, geen idee of hij zo heet maar hij is 84 jaar en loopt ook al jaren en misschien wel voor het laatst zoals hij zegt want met die regen is het wel heeeel erg zwaar voor hem. Een goed idee om alleen verder te gaan want kort voor het eindpunt ontdekte ik herberg DE Bonte Haan, wat een gezellige kroeg. Ik heb er een uurtje genoten van de mensen en de muziek. De harmonica was bespeeld door een stick. Ik dacht even een geintje uithalen en dus vroeg ik de schneewalzer aan  hahaha  daarvoor moest de speler even naar een andere ruimte. Maar hij kwam terug met de walzer. Om half 5 kwam ik binnen die dag. De verkeersregelaar zei.. Heeej daar komt er nog iemand met stokken. Om 18 uur sluit iedere dag het festijn. Vandaag had ik me nog een vettig slaatje gegund in de tent. Blij en tevreden naar huis.

DAG 4    13,4 Kilometer LAATSTE DAG!

Berg en Terblijt - Schimmert - Klein Haasdal - retour

DE ZON SCHIJNT

Toppie voor de afsluiting. Ann weer getroffen direct in het begin stond ze op me te wachten bij de grotten van Geulhem. We mochten gratis naar binnen. Apart en mooi. Kapelletje en wat herinneringen aan de oorlog. Daarna het mooie landschap in met heuvels en vergezichten, bossen en beken. Wat een kleuren .. appeltjes waren rijp. We kwamen in Houthem langs kasteel St. Gerlach. Het kasteel is de moeite waar om te bezichtigen. Ik was er ooit en er is een mooie kerk en tuin bij. Het restaurant is iets exclusiever. Eveneen bananen stop.. ons fruithapje. Daarna verder naar Klein Haasdal. Over de mooie paden weer terug en ja hoor ik was weer op de CAMINO. Mijn laatste reis eindigde weer waar mijn eerste begon in gedachten. Als dat geen teken is. Op de terug weg nog een ijsje gegeten. Bij binnenkomst van de laatste meters werden we ontvangen door het tamboerkorps en kregen ieder een roos. Blij dat we waren. We gaan de medaille en de oorkonde afhalen. 56 killometer in 4 dagen gelopen door weer en wind. Wat een prestatie voor mezelf. Het voelt goed en de hersens zijn weer leeg en rustig... klaar voor het onverwachte wat komen gaat.

Ik ga met mijn moeder de maandag erna voor onderzoeken naar het ziekenhuis, we leveren de holter in (hartritme onderzoek) en gaan even lekker op een terrasje bij de Auberge Rouge in Heerlen een koffie drinken en wat hapjes eten. Dan wordt ze met spoed opgeroepen om opgenomen te worden in het ziekenhuis. De hartslagen op de holter waren verontrustend zei men. Ze is er tot vrijdagavond gebleven. Mijn vader met COPD 3 en aan de zuurstof was zeer zelfstandig maar ik heb iedere dag voor hem gekookt, de was gedaan en toen Jörg terug van vakantie kwam heeft hij geholpen met de opvang. Toppie. De onderzoeken hebben geen resultaat voor haar klachten gegeven, die ze al twee maanden heeft. Ze is nog steeds niet goed. Verder zoeken en hopen we de oorzaak nog te vinden.

Nu ben ik geïnfecteerd door het wandelvirus omdat het mij zo sterk gelukkig en rustig maakt. Ik plan al de volgende wandelingen. Ik zal jullie op de hoogte houden als er weer een interessante uitdaging bij is.

Groetjes en knufjes van Miranda